Najstarszym znanym z fotografii przodkiem jest mój pradziad Onufry Mykietów. Na fotografii Onufry siedzi pośrodku górnego rzędu. Z kieszeni wystaje łańcuszek od zegarka, zaś na piersi ma przypięty order. Według rodzinnego przekazu Onufry zrobił tę fotografię w czasie I wojny światowej w Twierdzy Przemyśl. W landwerze służyli mieszkańcy okolicy – tu Złoczowa. Być może obok Onufrego siedzą mieszkańcy Kozaków, Amrozów czy Łuki?
Z fotografią wiąże się moje wspomnienie z lat 70. XX wieku. Jak widać zdjęcie jest dość zniszczone. Wisiało wtedy przypięte pinezkami na słomiance na ścianie w domu Michała Mykietowa – mojego dziadka. Dziś z perspektywy lat patrzę na odbitkę inaczej niż jako kilkulatek. Fotografia nie była wklejona do albumu, lecz eksponowana, oglądana co dzień przez Michała i jego dzieci. Czy był to swego rodzaju wyraz tęsknoty za zmarłym w 1923 roku, wieku 54 lat Onufrym? Czy może wspomnienie dawnej świetności, zniszczonej w 1939 roku przez bolszewików? Relikwia, ostatnia nić łącząca z dawnym światem. Wyraz czułości ludzi nieskłonnych do jej wylewnego okazywania?